บทที่ 2

เซี่ยชีชีถึงกับนิ่งอึ้งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น เกิดความผิดพลาดขึ้นที่ขั้นตอนไหนกันแน่?

ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าเฉพาะของโทรศัพท์มือถืออันหน่วนก็ดังขึ้น แต่อันหน่วนไม่ได้กดรับสาย

เซี่ยชีชีจึงเตือน เธอคิดว่าอันหน่วนคงไม่รู้ว่าจะอธิบายกับกู้เหยียนเฉิงอย่างไร

อันหน่วนลดสายตาลง เธอพยายามอย่างมากที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แล้วจึงรับสายด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง "เหยียนเฉิง"

"วันนี้เที่ยวสนุกไหม?" เสียงอันอบอุ่นของกู้เหยียนเฉิงดังมาจากปลายสาย

อันหน่วนยิ้มเยาะเย้ยหยัน เธอมาที่ภูเขาชิงหนิงเพื่อขอพรให้เขา ก็เพื่อการคัดเลือกเยาวชนดีเด่นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ขอให้เขาประสบความสำเร็จในคราวเดียว

อันหน่วนในวันวาน หลงลืมไปแล้วว่าตัวเองก็มีความสามารถที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้เช่นกัน

"ก็ดี" น้ำเสียงของอันหน่วนเรียบเฉย "ไปขอเครื่องรางด้านการงานมาให้คุณแล้ว"

"แล้วไม่ได้ขอให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองมาด้วยเหรอ?" ปลายสายพูดติดตลก

ตัวเธอก็โง่พอที่จะไปขอมาจริงๆ แต่ในชาติที่แล้ว จนถึงวินาทีที่เธอตาย เธอถึงได้รู้ว่าที่เธอไม่ท้องมาตลอดสิบปี เป็นเพราะกู้เหยียนเฉิงใส่ยาคุมกำเนิดในอาหารของเธอ เรื่องนี้ทำให้เธอต้องเจ็บช้ำและถูกดูหมิ่นมานับครั้งไม่ถ้วน

"เป็นอะไรไป เหนื่อยเหรอ?" เมื่อไม่ได้ยินคำตอบ กู้เหยียนเฉิงก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง

"เหนื่อยหน่อย ตอนนี้กำลังขับรถกลับ"

"เป็นความผิดของผมเองที่วันนี้มีธุระด่วน เลยไม่ได้ไปเป็นเพื่อนคุณ" ปลายสายกล่าวโทษตัวเอง

เมื่อก่อนเธอเคยเชื่อจริงๆ ว่าเขายุ่งมาก แต่ความจริงแล้วเขายุ่งอยู่กับ...การนอนกับผู้หญิงคนอื่นต่างหาก

"ขับรถระวังๆ นะ" กู้เหยียนเฉิงกำชับ

อันหน่วนวางสายทันที

เซี่ยชีชีที่มองอยู่ข้างๆ รู้สึกว่าอันหน่วนในตอนนี้ดูแปลกไปราวกับเป็นคนละคน

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย

อันหน่วนก็เรียกเซี่ยชีชีไว้ เมื่อมองไปที่ชีชี เธอเพียงแค่อยากจะยืนยันว่าทั้งตัวเธอและชีชียังมีชีวิตอยู่

แต่เซี่ยชีชีกลับถูกสายตาของอันหน่วนมองจนรู้สึกขนลุก "วันนี้เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

เซี่ยชีชียังคงเป็นผู้หญิงที่ติ๊งต๊องและใสซื่อคนเดิม โชคดีที่เรื่องราวหลังจากนี้ยังไม่เกิดขึ้นกับเธอ

อันหน่วนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

นี่เป็นรอยยิ้มจากใจจริงครั้งแรกหลังจากที่เธอได้เกิดใหม่

แต่เซี่ยชีชีกลับกระโดดลงมาจากชั้น 28 สภาพน่าสยดสยองจนไม่กล้ามอง มันคือเงาและความเจ็บปวดในใจของอันหน่วนที่ไม่อาจลบเลือนไปได้ตลอดชีวิต เธอรู้สึกโชคดีเหลือเกิน

ที่ได้กลับมายังปัจจุบัน ทุกอย่างยังไม่เกิดขึ้น และทุกอย่างสามารถแก้แค้นได้!

เธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ "เรื่องสัญญากับเย่จิ่งหวย อย่าบอกใครนะ"

เซี่ยชีชีพยักหน้า เธอคิดว่าพรุ่งนี้อันหน่วนก็จะกลับมาเป็นปกติ

อันหน่วนขับรถกลับมายังคฤหาสน์ตระกูลอันเมื่อสิบปีก่อน

อารมณ์ของอันหน่วนพลุ่งพล่านอย่างควบคุมไม่อยู่ ทันทีที่เห็นพ่อกับแม่ ขอบตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมาทันที

ในชาติที่แล้ว พ่อแม่ของเธอใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องเธอไว้แน่นในอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ถูกวางแผนไว้ เธอจึงรอดชีวิตมาได้

"หน่วนหน่วน กลับมาแล้วเหรอ" หลี่หย่าจู๋ แม่ของเธอกล่าวอย่างอ่อนโยน

อันหน่วนสะกดกลั้นน้ำตาไว้ แล้วเดินเข้าไปหาพวกเขา

จากนี้ไป มีแต่เธอเท่านั้นที่จะกำจัดกู้เหยียนเฉิง ทำลายตระกูลกู้ และปกป้องทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลอัน!

หลี่หย่าจู๋สังเกตเห็นความผิดปกติของอันหน่วน จึงมองเธอด้วยความเป็นห่วง

"เมื่อกี้บ้านตระกูลกู้โทรมา อยากจะคุยรายละเอียดเรื่องงานแต่งงานของลูกกับเรา..." หลี่หย่าจู๋กล่าว

อันหน่วนสูดหายใจเข้าลึกๆ "แม่คะ หนูจะถอนหมั้นกับกู้เหยียนเฉิง"

"อะไรนะ?" หลี่หย่าจู๋ตกใจจนหน้าซีด

อันเหยียนเหิง พ่อของอันหน่วนที่นั่งอยู่บนโซฟาถามขึ้น "ทะเลาะกับเหยียนเฉิงเหรอ?"

"กู้เหยียนเฉิงไม่ใช่คนดี เขาแต่งงานกับหนูแค่เพื่อจะฮุบกิจการของบ้านเรา และใช้บ้านเราเป็นบันไดให้เขาก้าวไปสู่ตระกูลชั้นสูง" อันหน่วนรู้ว่าพ่อแม่ของเธอคงไม่เชื่อ จึงพูดต่อ "ตอนนี้หนูยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าที่หนูพูดเป็นความจริง แต่เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเองค่ะ!"

อันเหยียนเหิงและหลี่หย่าจู๋รู้ดีว่าอันหน่วนเป็นลูกสาวที่มีความคิดเป็นของตัวเองและมีเหตุผล

ทำไมจู่ๆ ถึงพูดแบบนี้ออกมา? พวกเขารู้สึกสับสนมาก

"พ่อคะ หนูไม่เคยทำเรื่องที่ทำให้ใครลำบากใจ และหนูก็รู้ว่าการแต่งงานของสองตระกูลก็เป็นผลดีกับบ้านเรา แต่หนูก็ยังยืนยันที่จะถอนหมั้นค่ะ"

"พ่อเชื่อลูกแน่นอน" อันเหยียนเหิงทำได้เพียงคล้อยตามอันหน่วน "แต่ว่า การยกเลิกงานแต่งตอนนี้จะส่งผลเสียอย่างใหญ่หลวงต่อครอบครัวของเรา"

"ไม่ค่ะ" อันหน่วนตอบอย่างมั่นใจ "การยกเลิกงานแต่งครั้งนี้ ตระกูลกู้จะต้องเป็นฝ่ายรับผลที่ตามมาทั้งหมด!"

อันเหยียนเหิงตกตะลึง เขาถูกออร่าของอันหน่วนข่มจนนิ่งไปชั่วขณะ

อันหน่วนพูดอย่างเด็ดขาด "งานแต่งงานในเดือนหน้า คนที่จะต้องเสียหน้าก็คือ... ตระกูลกู้!"